امکان سفرهای بین ستارهای با استفاده از سیاه چالهها!
قبل از اینکه هر نوع راکت و یا موشکی از سوی انسان به فضا پرتاب شود، انسان به سفرهای بین ستارهای میاندیشید. آیا سیاه چالهها میتوانند گزینهای مناسب برای نیروی رانشی در سفرهای بین ستارهای باشند؟
علیرغم پیشرفتهای شگفتانگیز بشر در حوزه فناوریهای هوا فضا، انسان هنوز سفرهای بین ستارهای را یک رویا میداند. در کنار هزینههای بالا و زمانبر بودن سفرهای بین ستارهای، چالش دیگری تحت عنوان سوخت و یا نیروی پیشبرنده وجود دارد که به نظر میرسد این چالش را میتوان با استفاده از انرژی سیاه چالهها برطرف کرد.
دانشمندان اخیرا در این اندیشهاند که با استفاده از انرژی گرانشی سیاه چالهها بتوانند سفرهای بین ستارهای را ممکن سازند. اما این فرایند چگونه ممکن است؟ بنظر می رسد فضا پیماهای بزرگ در آینده بتوانند با استفاده از نیروی گرانشی عظیم سیاه چالهها خود را به سرعتها بالا برسانند.
سفرهای بین ستارهای با گرانش سیاه چالهها
برای سفرهای بین ستارهای، انرژی بسیاری زیادی لازم است. در واقع سفر بین ستارهای نیازمند سوخت نسبتی برای رسیدن به سرعت نسبتی یعنی سرعتی نزدیک به سرعت نور است. برای رسیدن به این سرعت، انسان هنوز موفق نشده راهی پیدا کند.
فضاپیماهای حال حاضر فاقد ظرفیت و چنین انرژی هستند، بر همین اساس و به منظور رسیدن به این هدف، پیشنهاد دیگری مطرح شده که به پرتاب دایسونی معروف است و نظریهای متعلق به فیزیکدان معروف فریمن دایسون میباشد.
در این نظریه، فضاپیماها میتوانند خود را در شرایط پرتابی قرار دهند و این شرایط را سیاه چالههای دو گانه ایجاد میکنند.
شاید زمانی برسد که به خاطر ازدیاد جمعیت مجبور به سفرهای بین ستارهای شویم. بر این اساس شاید زمان آن رسیده که باید در اندیشه ساخت ماشینهای گرانشی باشیم، ماشینهایی که با استفاده از نیروی گرانش به سفر بین ستارهای میپردازند.
بر اساس تئوری مطرح شده، سیاه چالههای دوگانه میتوانند قدرت پرتابی گرانشی مورد نیاز برای سفر بین ستارهای را فراهم کنند. 100 میلیون سیاه چاله در کهکشان راه شیری وجود دارد. تعداد زیادی از آنها را سیاه چالههای دو گانه تشکیل میدهند که بر مدار یکدیگر میچرخند.
همچنین سیاه چالههای دوگانه به شکل آیینه یکدیگر عمل میکنند، زیرا فوتونهای ساطع شده از یک سیاه چاله که به افق رویداد سیاه چاله همسایه میرسد دچار خمیدگی شده و به منبع اصلی باز میگرد، لذا سیاه چالههای دوگانه میتوانند منبع عظیمی از انرژی برای سفرهای بین ستارهای باشند.
آنها فضاپیماها را قادر میسازند تا بدون استفاده از سوخت به سرعتهای نسبیتی نزدیک شوند. از سوی دیگر وجود سیاه چالههای متعدد در کهکشان راه شیری میتواند به شکل یک شبکه عمل کرده و انرژی لازم همواره فراهم باشد.
البته این فرایند حتی در سطح تئوریک هم با چالشهایی همراه است که باید در نظریات بعدی به آن چالشها پرداخته شود زیرا کوچکترین اشتباهی در این حوزه میتواند فضا پیما و کل سرنشینان آن را به قعر حفره سیاه چاله فرو ببرد و آنها را در یک آن متلاشی کند.
شاید همه موارد مطرح شده برای برخی تنها نظریاتی خنده دار و بدور از واقعیت باشد. اما اگر انسان بخواهد در آینده سفر بین ستاره ای داشته باشد باید تمامی گزینهها را دست کم در سطح تئوریک مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد و در این بین استفاده از گرانش سیاه چالهها را باید یک انتخاب مهم تصور کرد.
منبع: گجت نیوز