زندگی روی «کفن» در آثار تجسمی عالم زاده گرجی

یک هنرمند هنرهای تجسمی معتقد است اگر هنرمند نسبت به یک اتفاق جدید گارد داشته باشد مخاطب هم در همان مسیر باقی می‌ماند.

نگار عالم‌زاده گرجی هنرمند حوزه تجسمی که به تازگی آثارش را در نمایشگاهی به نمایش گذاشته است، به خبرنگار مهر گفت: من پیش از این روی مسایل زنان و انسان کار کرده بودم و خانم سلیمیان با توجه به آشنایی قبلی که از کارهای من داشت تماس گرفت و با بیان اینکه موضوع اصلی این نمایشگاه خویشتن، قدرت و سیاست است از من به دعوت به همکاری کرد.

وی افزود: در این نمایشگاه من یک اینستالیشن داشتم شامل یک تابلوی خیلی بزرگ که دست‌ها به سمت بالا رفته و به یک دست می‌رسند و در کنارش یک تریبون صورتی بود که میکروفون داشت و هر کسی می‌خواست می‌توانست پشت تریبون قرار گرفته و صحبت کند. آن تریبون به‌ زعم من جایگاه قدرت و فرصتی هست که کسی بتواند حرفش را بزند و با رنگ صورتی‌اش یکجور ساختارشکنی داشت و زمانی که مردها پشت آن صحبت می‌کردند واکنش‌های جالب توجهی رخ می‌داد و بحث‌های قابل تاملی درباره انسان، فمینیست و برابری شکل می‌گرفت.

گرجی بیان کرد: طراحی‌های من در چند سال اخیر غالباً روی کفن انجام می‌شود و شاید در وهله اول مرگ را تداعی کند اما در نگاه عمیق‌تر نشانی از زندگی دارد و حرکت و رشد را در بستر کفن به معنای تعارض، کاملا نشان می‌دهد.

این هنرمند افزود: من فکر می‌کنم در ایران بخش عظیمی از کارها متوجه فرم بوده و شخصا به عنوان کسی که سال‌های گذشته وکیل بودم و دغدغه هی اجتماعی دارم این دو را از هم جدا نمی‌بینم. فکر می‌کنم هنر باید تعادلی بین فرم و محتوا ایجاد کند و از این طریق مخاطب را درگیر کند تا بیشتر تاثیرگذار باشد. حتی کارهایی که فقط فرم هستند نیز دست کم یک محتوایی مطرح می‌شود اما در آثاری که هردو ویژگی حضور دارند بیشتر ابرازکننده یک اتفاق خواهد بود.

وی در پایان درباره حضور هنرهای نوین در کنار آثار کلاسیک گفت: ارتباط مردم با شکل نوینِ آرت به نظرم خیلی بهتر از قبل شده است. وقتی هنرمند نسبت به یک اتفاق جدید گارد داشته باشد مخاطب هم در همان مسیر می‌رود اما وقتی هنرند توضیح دهد و بیننده را با این شکل هنر آشنا کند قطعا مخاطب هم ارتباط برقرار می‌کند. خیلی خوب است که  تنوع گالری و سبک کارهای متفاوت وجود دارد و آثار متفاوت در حوزه تجسمی این شانس را دارند که همه کنار هم زیست می‌کنند.