امکان سفر در زمان از طریق سیاه چالهها !
سفر در زمان از طریق وارد شدن به یک سیاه چاله بسیار ترسناک است. چنین رویدادی را در برخی از فیلمهای علمی تخیلی مانند فیلم بین ستارهای مشاهده کردهایم، اما آیا براستی این رویداد تنها یک فانتزی است و یا اینکه امکان وقوع آن وجود دارد؟
دیدگاه اکثر دانشمندان در این جهت است که سفر در زمان از طریق وارد شدن به یک سیاه چاله غیر ممکن است. اما آیا چنین چیزی واقعا امکان ندارد و این رویداد تنها یک فانتزی و تخیل محض است؟
آیا میتوان یک سیاه چاله را به عنوان سکویی برای پرتاب و سفر به بعد دیگری از زمان و کیهان در نظر گرفت؟ تصور قالب دانشمندان تاکنون به این صورت بوده که چنین سناریویی را تخیل محض تصور میکردند، اما اخیرا مدل جدیدی مطرح شده که معتقد است این موضوع و فرایند میتواند تا حدودی واقعی باشد.
شاید بتوان گفت که مرموزترین و اسرارآمیزترین پدیده طبیعی در سراسر کیهان سیاه چالهها هستند. آنها که خود محصولی از ستارههای مردهاند دارای بی نهایت جاذبه میباشند. بقایای ستارههایی که عمر آنها به پایان رسیده آنچنان فشرده و کوچک میشود که به مرحله تکینگی خواهند رسید. در این مرحله علیرغم اندازه بسیار کوچک، دارای جرمی بینهایت هستند و لذا گرانش آنها هم حد و مرزی ندارد.
در واقع وقتی که یک ستاره میمیرد بقایای آن به بی نهایت فشردگی میرسد و تبدیل به نقطهای کوچک خواهد شد که جرم و گرانشی بینهایت را از خود نشان میدهد.
این تکینگی میتواند حفرهای در فضا زمان ایجاد کند و از این طریق احتمال میرود با ورود به حفره بتوان به سفر در فضا زمان پرداخت. در واقع با این سناریو حفره سیاه چاله به عنوان یک میانبر برای سفر در فضا زمان عمل خواهد کرد و با این شرایط میتوان مسافتهایی که ممکن است میلیاردها سال برای رسیدن به آنجا وقت لازم باشد را در کسری از ثانیه پیمود.
با این وجود دانشمندان عقیده دارند که چنین سفری ممکن نیست، زیرا هر فضاپیمایی که بخواهد به سیاه چاله ورود کند باید با طبیعت به بدترین شکل ممکن به مبارزه بپردازد. با ورود به سیاهچاله هر نوع فضاپیمایی دچار بدترین حالت فشردگی و کشیدگی میشود و قبل از بخار شدن فرو میپاشد.
پرواز از تونل سیاه چاله
اخیرا پژوهشگران مدل جدیدی را طرح کردهاند که به نظر میرسد آنچنان که در بالا اشاره شد مخاطرهآمیز نباشد. از نظر آنان سیاه چالهها به یک شکل نیستند، یعنی همه آنها دارای تکینگی داغ با جرم بی نهایت نمیباشند.
در این مدل به دستهای از سیاه چالههای عظیم و چرخان اشاره میشود که انسان قادر خواهد بود از داخل آنها عبور کند. یکی از این گونه سیاه چالهها ساگیتاریوس-آ (Sagittarius A)است که در مرکز کهکشان راه شیری قرار دارد.
شاید به این خاطر است که تکینگی داخل سیاه چاله که فضاپیما مجبور به رویارویی با آن است آنقدر قوی نباشد که به فرو پاشیدن فضاپیما بیانجامد و امکان یک عبور آرام برای فضاپیما وجود داشته باشد.
چرا اینگونه است؟ پژوهشگران معتقدند که تکینگی مرکز یک سیاه چاله عظیم و چرخان ضعیف است و نمیتواند به نابودی اشیائی که به آن نزدیک می شوند بیانجامد. شاید بتوان این شرایط را با ذکر یک مثال قابل فهمتر ساخت.
فرض کنید یک شمع که درجه حرارت آن در بالاترین حد، ۲ هزار درجه باشد در مقابل شما قرار گرفته است. حال اگر شما انگشت خود را بر روی شمع قرار دهید دستتان به یقین میسوزد، اما اگر با سرعت بالا انگشت خود را از داخل شعله شم رد کنید هیچ اتفاقی نخواهد افتاد.
شاید فیلم بینستارهای کریستوفر نولان را دیده باشید. در این فیلم کاراکتر کوپر قرار است از داخل گارگانچوا که یک سیاه چاله فانتزی است عبور کند. این سیاه چاله در واقع یک سیاه چاله چرخان است که دارای جرمی معادل ۱۰۰ برابر خورشید میباشد.
فیلم بینستارهای بر اساس کتابی نوشته کیپ ثورن ساخته شده که از برندگان سابق جایزه نوبل است. ما در این فیلم ویژگیهای این سیاه چاله را از نزدیک مشاهده میکنیم. سوال اینجاست که آیا در واقعیت میتوان از داخل چنین سیاه چالهای عبور کرد؟
برگردیم به مدلی که اخیرا معرفی شده است. این مدل با استفاده از شبیه سازی رایانهای آماده گردیده و سعی دارد سناریوی قابل پیش بینی در صورت نزدیک شدن به تکینگی یک سیاهچاله عظیم و چرخان مانند ساگیتاریوس-آ را نشان دهد.
سیاه چاله آرام
در این مدل اینگونه برآورد شده که تحت شرایط خاصی یک فضا پیما میتواند از داخل سیاه چالهای عظیم و چرخان عبور کند و بدون آنکه متحمل فشار و گرانش بی نهایت سیاه چاله شود از آن عبور نماید.
در این مدل در صورت نزدیک شدن به افق رویداد میتوان از آن گذر کرد و قربانی گرانش بینهایت تکینی نشد. بر این اساس میتوان نتیجه گیری کرد که امکان استفاده از یک سیاهچاله چرخان برای سفر در زمان وجود دارد.
در این مدل سیکلهای کشیدگی و فشردگی اجسامی که به تکینگی نزدیک میشوند به حداقل میرسد و فروپاشی فضا پیما را در پی ندارد. لذا در خصوص سیاه چالهای مانند گارگانچوا که در فیلم بینستارهای شاهد آن بودیم این تاثیر به حداقل خود میرسد و لذا فضاپیما و افراد داخل آن را نابود نخواهد کرد.
به یقین فشار بسیاری به یک فضاپیما در صورت ورود به یک سیاه چاله وارد میشود، اما این فشار آنقدر نیست که به مرحله بینهایت برسد و لذا امکان بقا فضاپیما وجود دارد. فشاری که بر روی فضاپیمای در حال ورود به سیاهچاله چرخان وارد میشود هر لحظه بیشتر خواهد شد، اما این به معنای بینهایت بودن این فشار نخواهد بود.
البته برخی معتقدند که در این مدل توجه کاملی به واقعیتها نشده است و سیاه چاله را در یک حالت ایزوله بررسی میکند. این در حالیاست که سیاه چالهها متاثر از فعالیت ستارههای اطراف و تشعشعات مختلف هستند.
منتقدان تاکید دارند که این نظریه بسیار سادهسازی شده است و تا حدودی واقعیتهای سیاه چالهها را نادیده میگیرد. بطور مثال در دنیای واقعی، سیاه چالهها با مواد کیهانی مانند غبار و گاز و تشعشع محاصره شدهاند و در صورتی که بخواهیم این دیدگاه را قبول کنیم باید آن را با واقعیتهای سیاه چالهها تطابق دهیم، زیرا این مدل نتیجه شبیه سازیهای رایانهای است نه مشاهده واقعیتهای کامل سیاه چالهها.
لازم به ذکر است که در حال حاضر انسان قادر نیست تا چنین نظریاتی در خصوص سیاهچاله را به مرحله آزمون واقعی بگذارد و لذا دانشمندان هم اکنون خود را درگیر در مفصل بندی نظریات مختلف و نیز شبیه سازیهای رایانهای میکنند و سعی دارند دانش خود در خصوص امکان سفر در فضا زمان را عمق ببخشند.
منبع: گجت نیوز