روایت مادربزرگها زیربنای طراحی و ساخت عروسک بومی
احیاکننده عروسکهای بومی ایران گفت: ما باید روایت زنان سالخورده را بشنویم و عروسکهایشان را ثبت و ضبط کنیم؛ خطر زمانی است که بدون طی این مرحله، عروسکی را بومی معرفی کنیم.
افسانه احسانی در گفتگو با خبرنگار مهر به هدف خود از احیای عروسکهای بومی اشاره و بیان کرد: ما کار خود را با یک هدف کلان شروع کردیم تا خودباوری زنان روستایی را بالا ببریم و به زنده کردن دانش بومی و میراث ناملموس منطقهشان کمک کنیم. ما عروسکساز نیستیم، بلکه در طول زمان، برای بعضی آدمها، فضایی ایجاد کردهایم تا در آن فضا فعالیت کنند و معرف فرهنگ خود باشند.
عضو هیئت مدیره موسسه آوای طبیعت پایدار به ضرورت حفظ اصالت عروسکها اشاره و بیان کرد: امروز، ساخت و طراحی عروسکهای بومی به یک حرکت ملی تبدیل شده و این مساله خوشحالکننده است اما یک دغدغه هم وجود دارد و آن از بین رفتن اصالت عروسکهای بومی است. به عبارت دیگر، خوب است هر شهر یا منطقه، برای خود نمادی داشته باشد اما ما با یک میراث ناملموس چند هزارساله سروکار داریم که بازمانده هایش همان است که در ذهن پیرزنان مناطق روستایی و شهرهای اصیل باقی مانده و وظیفه ماست که این میراث را احیا کنیم.
احسانی در ادامه بیان کرد: وقتی از احیای عروسک های بومی سخن میگوییم یعنی با این عروسکها مثل یک کشف باستان شناسی رفتار میکنیم و میکوشیم تا زنان سالخورده را لایه لایه به گذشته خود نزدیک کنیم. به عبارتی هدف، احیای هویت و ارزشهای بومی است که نسل به نسل فرق میکند. برای مثال در عروسکی که یک زن ۸۰ ساله درست میکند، تغییرات جزیی به نسبت آنچه یک زن ۷۰ ساله میسازد وجود دارد و ما باید روایت مادربزرگها را بشنویم و ابتدا عروسکهایی را بسازیم که در حافظه تاریخی این زنان ثبت شده است.
به گفته این احیا کننده عروسکهای بومی، ابتدا باید این عروسکها احیا و حداقل موزهای شوند و ما نمیتوانیم بدون پشت سر گذاشتن این مراحل، عروسکی را طراحی و به عنوان عروسک بومی معرفی کنیم چرا که این کار، یک زنگ خطر است و موجب می شود عروسکهای اصیل قبل از این که از ذهن زنان پیر هر منطقه بیرون بیایند در نطفه خفه شوند. بنابراین باید در مرکز هر استان یک موزه عروسک وجود داشته باشد تا عروسکهای اصیل هر منطقه حفظ شوند.