علت انقراض انسان هوموارکتوس کشف شد!
انسان هوموارکتوس نتوانست به بقای خود بر روی زمین ادامه دهد. این گونه که به خاطر قامت ایستادهاش به ارکتوس معروف است در نهایت تن به انقراض داد، انقراضی که به نظر میرسد یکی از مهمترین عوامل موثر در آن، تنبلی انسان هوموارکتوس باشد.
انسان هوموارکتوس یا انسان راست قامت در حدود ۲ میلیون سال پیش بر روی زمین ظاهر شد. این گونه که در ابتدا در آفریقا زندگی میکرد در نهایت به دیگر نقاط کره زمین از جمله آسیا و اروپا مهاجرت نمود. راست قامتها نیز بمانند بسیاری از گونههای قبل از خود از جمله هوموهابیلیسها و انسانهای اوسترالوپیتکوس قادر به بقا نبودند و در نهایت انقراضی غمناک را تجربه کردند.
انقراض انسان هوموارکتوس و عواملی که در این زمینه نقش داشته اند برای مدتها ذهن دانشمندان و از همه مهمتر دیرینه شناسان را به خود مشغول کرده است. تحقیقات اخیر نشان می دهد که تنبلی انسان هوموارکتوس نقش تاثیر گذاری در انقراض این گونه داشته است.
انسان هوموارکتوس و بی میلی در انجام کارهای سخت
دیرینه شناسان دانشگاه ملی استرالیا با تحقیق بر روی بقایای انسان هوموارکتوس در شبه جزیره عربستان دریافتند که انسان راست قامت از روشهای سخت بری ادامه زندگی و بقا پرهیز میکرد و به منظور ساختن ابزار و جمع آوری غذا ترجیح میداد سادهترین راه را انتخاب کند.
دیرینه شناسان تاکید دارند که تمایل و گرایش ذاتی انسان راست قامت به تنبلی و کاهلی و دوری این گونه از انجام کارهای سخت، با شرایط محیطی پرمخاطره و در حال تغییر ترکیب شده و بقا انسان راست قامت به خطر افتاد. در واقع انسان هوموارکتوس نتوانست خود را با شرایط و چالش های محیطی تطابق دهد.
دیرینه شناسان استرالیایی معتقدند که انسان هوموارکتوس به طرز عجیبی از پرداختن به کارهای سخت که میتوانست بقا آنها را تضمین کند پرهیز میکردند. آنها در دو زمینه مهم از جمله جمع آوری غذا و نیز ساخت ابزار که بشدت با مقوله حیات آنها در ارتباط بود از خود تنبلی افراطی نشان میدادند. بر این اساس نمیتوان انسان هوموارکتوس را تصور کرد که بر روی کوها و تپه ها در حال جستجو برای یافتن غذا و یا سنگ های مناسب برای ساخت ابزار باشد.
آنها دارای کمپهایی بودند که در آن زندگی میکردند و ترجیح میدادند بجای رفتن به جاهای دور دست در همان کمپ خود کارهایشان را انجام دهند. آنها نیازهای خود در حوزه تامین مواد غذایی و نیز ساخت ابزار را در همان کمپها انجام میدادند. این در حالی بود که استفاده مکرر از منابع نزدیک به کمپ بتدریج باعث افت کیفیت این منابع شده بود. بطور مثال ابزارهایی که با سنگهای نزدیک به کمپ ساخته میشد به هیچ عنوان کیفیت لازم را نداشتند.
انسان هوموارکتوس میدانست که اگر کمی تلاش کند و مسافتهایی کوتاه را طی نماید قادر خواهد بود تا به منابع غنی تری دست یابد، اما این کار را نمیکرد و از نظر دیرینه شناسان، تنها دلیلی پرهیز از این امر مهم میتواند کاهلی ]و عدم ریسک پذیری[ باشد. گویا انسان هوموارکتوس برای انجام هر کاری این جمله را در ذهن خود تکرار کرده است که “چرا به خودم زحمت بدهم؟”
انسان هوموارکتوس و خالی کردن میدان برای هوموساپینسها
این در حالیست که گونههای بعد از انسان هوموارکتوس، شامل انسان نئاندرتال و نیز هوموساپینسها، بشدت در زمینه جمع آوری مواد غذایی و ساخت ابزار حساسیت خاصی داشتند و به منظور دسترسی به بهترین منابع حاضر بودند تا مسافتهای بسیار طولانی را طیکنند.
بی میلی انسان هوموارکتوس در توسعه فناوریهای اولیه، با چالش دیگری همراه بود. این چالش جدید تغییرات جوی و کاهش منابع غذایی بود. ترکیب عوامل فوق در نهایت کاهش جمعیت انسان راست قامت را در پیداشت.
دیرینه شناسان تاکید دارند که گونه انسانی یاد شده دارای ذهنیتی محافظه کار و بیمیل به تغییر بوده است. در حالیکه محیط اطراف دستخوش تغییرات بنیادین میشد، آنها به همان شیوه سابق زندگی می کردند و در ساخت ابزار و یا شیوه زندگی تغییری ایجا نمیکردند. هوموارکتوس هیچ پیشرفتی از خود نشان نداد و در نهایت از روی زمین ناپدید شد و میدان را برای یکه تازی انسان هوموساپینس خالی کردد.
نگاهی به نتایج ارزشمند تحقیقات باستان شناسان، مردم شناسان و دیرینه شناسان نشان میدهد که از حدود ۶ میلیون سال پیش برای نخستین بار موجوداتی که بر روی دو پا راه میرفتند و در واقع جد اولیه تمامی انسانها بودن در نواحی شرق آفریقا ظهور یافتند. طی ۶ میلیون سالی که از تاریخ تکامل انسان میگذرد، شاهد ظهور و انقراض گونههای متفاوتی هستیم، گونههایی که گاه در یک زمان بر روی زمین زندگی میکردند. در آخرین مرحله از تکامل انسان، شاهد ظهور انسانهای نئاندرتال و هوموساپینسها هستیم. در نهایت نئاندرتالها نیز متاثر از دلایل مختلف منقرض شدند و در حال حاضر این هوساپینس است که به عنوان تنها گونه انسانی بر روی زمین زندگی میکند.
منبع: گجت نیوز