درخشش صدای ماندگار رادیو در ارسباران
آیین پاسداشت مهدی علیمحمدی صدای ماندگار رادیو با حضور استادان رادیو و دوبله از جمله منوچهر اسماعیلی، اسماعیل میرفخزایی، نصرالله مدقالچی و… برگزار شد.
به گزارش خبرنگار مهر، مراسم تجلیل از مهدی علیمحمدی استاد پیشکسوت رادیو و دوبله شب گذشته یکشنبه ششم اسفند ماه در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.
در ابتدای این مراسم بهزاد فراهانی روی سن آمد و درباره علیمحمدی گفت: من شرمندهام که با وجود استادانی که اینجا حضور دارند ابتدا من صحبت میکنم. من از شاگردان استاد مهدی علیمحمدی، نصرت الله محتشم، بهشتی، ژاله و بسیاری عزیزان دیگر در رادیو بوده ام.
فراهانی اظهار کرد: ما نسلی بودیم که دهه ۴۰ به رادیو راهمان دادند. البته در ابتدای ورودم به من گفتند سین-شین تو میزند و رد شدم و بعدها به لطف سیروس ابراهیم زاده مرا به مکتب علیمحمدی راه دادند.
وی با اشاره به آثار رادیویی علیمحمدی یادآور شد: بسیاری از برنامههای خوب رادیو از کارهای علیمحمدی است و او هم چون در مکتب «نوشینی» آموخته بود چنته پرباری داشت.
این بازیگر رادیو اضافه کرد: ما در مکتب او به بنیانهای دیالوگ پیبردیم در پشت دیالوگ مُنتَهایی نهفته است.
فراهانی با اشاره به تکنیکهای رادیویی و مسایل دیگری که از این استاد پیشکسوت آموخته است، عنوان کرد: من از او آموختم صداسازی را در رادیو فراموش کنیم، هرچه هستیم، هستیم. ما حتی لباس پوشیدن را از او یاد گرفتیم ولی توانایی این را نداشتیم که به جنتلمنی او برسیم. او همیشه شیک پشت میکروفن میایستاد و پیرایشی داشت که آموزنده بود و وقتی جلوی میکروفن او میرفتید شما هم باید شیک میبودید. دیسیپلین بزرگترین مسالهای بود که ما از او آموختیم.
وی ادامه داد: من دست پرورده عباس جوانمرد، علیمحمدی و استادان دیگری هستم که رفتار، منش و احترام به پیشکسوت را به من آموختند. من همیشه برابر جوانمرد دو زانو هستم و آموختهام اگر یاد گرفتهام باید این آیین را پاسخ دهم.
این بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون سخنانش را با این جمله تمام کرد: دوستان جوان یادشان باشد ما آن زمان فقط رادیو را داشتیم و پیک شادی مردم، داستانهای شب یا قصه ظهر جمعه بود و ما آن زمان امکانات شادی نداشتیم.
در ادامه مراسم اسماعیل میرفخرایی مجری و گوینده نیز مقابل میکروفن قرار گرفت و درباره علاقه خود در نوجوانی به رادیو بیان کرد: پدر من در دبیرستان کارمند ثبت احوال بود، یک روز گفت در تعاونی ثبت احوال رادیو میفروشند. من ۸۰ تومان پول عیدی داشتم او هم مقداری رویش گذاشت و یک رادیو خریدیم. رادیو آن زمان، مونس، معلم و همه چیز من شد و همه تنهاییهایم با رادیو پر شد.
این مجری تلوزیون یادآور شد: من بعد از رادیو به تلویزیون آمدم و به برنامههای علمی رفتم و به این ترتیب آغاز کار من و بسیاری دیگر در تلویزیون از رادیو بود. روزی که ما را راه دادند و به رادیو رفتیم من از ذوق میمردم و چون رشتهام فیزیک بود و عاشق فرستنده بودم به دنبال فرستنده رادیو میگشتم.
وی در بخش دیگری از سخنانش به تعدد شبکههای رادیویی امروزه اشاره و بیان کرد: من با تعدد شبکههای رادیویی مخالف نیستم ولی تعدد رادیو باید براساس محتوا باشد.
نصرالله مدقالچی دوبلور پیشکسوت نیز در این مراسم با اشاره به اهمیت هنرمندان در جامعه تصریح کرد: صحبت از نمردن هنرمند شد و من خاطرم آمد دو سه ماه پیش دیالوگی در کاری داشتم که محتوایش این بود که موسیقیدانانی از جمله موتزارت، باخ و… نمردهاند بلکه تبدیل به موسیقی شدهاند و واقعا هنرمند نمیمیرد زیرا که همیشه از او یاد میشود.
وی سپس به خاطره ای از اینکه چگونه به حوزه دوبله وارد شد اشاره و بیان کرد: اول تابستان ۴۱ من در بانک مرکزی به خیابان فردوسی رفته بودم در آنجا اتاقی بود که آقای علیمحمدی و دایی من و دوستانشان حضور داشتند و داییم مرا به علیمحمدی معرفی کرد. او هم اسم و فامیل مرا پرسید و بعد پرسید: عجب صدایی داری دوست داری بیایی دوبله؟
مدقالچی اضافه کرد: من شب را خوب نخوابیدم و صبح رفتم آنجا علیمحمدی مرا پذیرفت و و اولین بار از من خواست واژه «اطاعت» را که یک نفر در نقشی بیان میکرد، بگویم.
در این مراسم دیگر دوبلوری که سخن گفت منوچهر اسماعیلی بود که تصریح کرد: بزرگداشت استاد علیمحمدی است و نمیشود حرف نزد. قبل از اینکه ما تجربهای کسب کنیم علیمحمدی دلها، قلبها و گوشها را فتح کرده بود. ما وقتی به سر کار آمدیم که او دلها را مجذوب خود کرده بود.
وی ادامه داد: آن زمان تلویزیون در کار نبود، رادیو بود و صدای مخملین علیمحمدی گوشها را فتح کرده بود. ما به تدریج با وجود او آشنا شدیم و من به شخصه در بسیاری از فیلم ها افتخار شاگردی او را داشتم که چگونه حرف بزنم و چگونه به گوشها نزدیک شوم.
این مرد هزار صدای دوبله یادآور شد: وجود او نزدیک به فردوسی و حافظ و سعدی است. استاد تو برای من فردوسی و حافظ هستی.
امیرمحمد صمصامی دیگر دوبلور نیز در این مراسم به یک جمله همیشگی علیمحمدی در برنامههای رادیویی اش اشاره و بیان کرد: من هم افختخار شاگردی او را داشتم. ما اولین دوره آکادمیک دوبله بعد از انقلاب بودیم و من یادم است او با چه مصایبی سر کلاس میآمد. علیمحمدی همیشه یک جمله معروف داشت که میگفت «دوسِتون دارم» و من میخواهم شما هم همین جمله را به استاد بگویید.
در این مراسم برای تجلیل از مهدی علیمحمدی کیکی مقابل وی قرار گرفت و او گفت: من همه شما را دوست دارم و خودتان میدانید. من از دنیا ممکن است سیر باشم اما از شما سیر نمیشوم چراکه جز محبت و قشنگی از شما ندیدم.
وی بیان کرد: هنرمندان بزرگی در بین شما هستند که من در مقابلشان هیچ هستم، علیمحمدی فقط صدا دارد اما تکنیک کار هنرمندان برتر است.
علیمحمدی در پایان اظهار کرد: در دنیا اگر دوبلهای وجود دارد که ستودنی و تعریفی است به ایرانیها تعلق دارد.
در پایان این مراسم دوبلورها و مهمانان مراسم با وی عکس یادگاری انداختند.