نمایش فانتزی «من اسکار هستم» یا پسری که 12 روزه 120 ساله شد
کارگردان نمایش «من اسکار هستم» با اشاره به اقتباسی که از داستان اریک امانوئل اشمیت داشته است، عنوان کرد این اثر نمایشی از فضایی فانتری برخوردار است.
محمدرضا ستاری کارگردان «من اسکار هستم» که اجرای عمومی خود را از سوم دی ماه در تماشاخانه پالیز آغاز کرده است به خبرنگار مهر گفت: این نمایش از داستان کوتاهی به نام «اسکار و خانم صورتی» نوشته اریک امانوئل اشمیت از مجموعه داستانی به نام «گل های معرفت» گرفته شده است. من این داستان را 2 سال قبل خواندم و علاقه‌مند به اجرای آن شدم که البته بعد از یک سال فرصت اجرای عمومی آن فراهم شد.
وی ادامه داد: پیش از این محمد چرمشیر براساس این داستان نمایشنامه «تنها خدا حق دارد بیدارم کند» را نوشته است که فضایی رئالیستی دارد اما در نگارش نمایشنامه «من اسکار هستم» تلاش شده است بن مایه عرفانی اثر پررنگ تر و به طنز داستان نیز افزوده شود. این نمایشنامه توسط نویسنده‌ای ایرانی که ساکن آمریکا است و علاقه مند نیست نامش برده شود از روی متن انگلیسی ترجمه و نوشته شده است و سپس من نمایشنامه را بازنویسی و دراماتورژی کرده‌ام.
ستاری درباره داستان نمایش توضیح داد: «من اسکار هستم» داستان پسری به نام اسکار است که به بیماری لاعلاجی مبتلا شده و بعد از عملش به کما می‌رود. او در کما با پرستاری آشنا می شود که او را با افسانه‌ای آشنا می کند که طی آن هر روز می‌تواند 10 سال بزرگ‌تر شود و از آنجا که 12 روز بیشتر از عمرش باقی نمانده می تواند 120 سال عمر کند. او در این مدت با خدا آشنا می‌شود در حالی که پیش از این اعتقادی به او نداشته است …
این کارگردان متذکر شد: اتفاقات نمایش با جشن نوئل همزمان است که تصادفا اولین اجرا نمایش نیز همزمان با این جشن و شب کریسمس همراه بود. در اجرای این اثر فضاسازی به شکل فانتزی است و از بازیگران بزرگسال به جای بچه‌ها استفاده شده است. نمایش درونمایه ای گروتسک دارد اما در این تراژدی – کمدی به سمت شوخی‌های سبک و لودگی نرفته‌ایم.
کارگردان «پچپچه‌های پشت خط نبرد» یادآور شد: در داستان اصلی پسربچه مبتلا به بیماری سرطان است و با این بیماری می‌جنگد اما تلاش من در اجرای این نمایشنامه بیشتر تمرکز روی ارتباط اسکار با خدا است و اینکه پسری که به خدا اعتقاد ندارد چطور به باور می‌رسد. نکته دیگری که روی آن تاکید داشتم زودگذر و فانی بودن زندگی است و اینکه مهم نیست 10 روز زنده هستید یا 120 سال بلکه مهم این است که قدر دقایقی را که زندگی می‌کنید، بدانید.
ستاری در پایان با گلایه از برخوردهایی که در طول یک سال گذشته با او شده است، گفت: من چهار سال است که به تهران آمده‌ام و فعالیت این روزهایم در تئاتر را مدیون خداوند هستم. در طول یک سال گذشته از تهیه کنندگانی که پشتم را خالی کردند و افرادی که من را متهم می کنند پولشان را خورده‌ام بسیار دلگیرم. من برای تئاتر کار کردنم زحمت زیادی کشیده‌ام و اهل حاشیه هم نیستم اما بعد از گذشت یک سال دوست دارم گلایه‌ام را نسبت به تهیه کننده‌هایی که حق عوامل یک نمایش را می‌خورد و در عوض این کارگردان است که باید جوابگو باشد، عنوان کنم.
نمایش «من اسکار هستم» با بازی ساغر عزیزی، عباس خداوردیان، محمد سیاه پوش، آیدا جعفری، امید رضایی، حامد نظامی، سپیده علی محمدی، نادیا شریف زاده، محمدرضا علیپور، عاطفه غلامپور، پریا پیرزاده، مهدی افشاریان، راضیه اسدی، پروا محزون، لاله مرزبان، نرگس شهر جردی، محمدرضا ستاری تا 25 دی ماه هر شب ساعت 21 در تماشاخانه پالیز به صحنه می‌رود.
